Człowiek człowiekowi darem, bratem, przyjacielem
Na wspólnej drodze,
własnej ścieżce, można iść z trudem,
lecz niekoniecznie.
Tam, gdzie się ścieżki krzyżują nawzajem,
jeden drugiemu jest przyjacielem,
lejże jest o wiele.
Łatwiej też z wiarą, bez lęku o siebie,
odnaleźć miejsce, pomocne słowo,
przyjazne dłonie idących obok.
Łatwiej też z wiarą, że ścieżka nie zboczy,
a pewnie prowadzi dzięki odwadze i pomocy,
która w potrzebie nie zawiedzie.
Ciemność się kończy, gdzie jasność zaczyna
Można narzekać i nic nie robić,
czekać aż samo się za nas zrobi.
Można poszukiwać i znaleźć w sobie,
iskrę, co serce rozgrzeje, wskaże drogę.
Można ją wciąż rozpalać w sobie
i dzielić się tym, co powstanie.
Można odnaleźć światło obok,
w innych odszukać, co idą drogą,
lecz tylko czekać nijak nie można,
bo wtedy serce ciemność ogarnia.
własnej ścieżce, można iść z trudem,
lecz niekoniecznie.
Tam, gdzie się ścieżki krzyżują nawzajem,
jeden drugiemu jest przyjacielem,
lejże jest o wiele.
Łatwiej też z wiarą, bez lęku o siebie,
odnaleźć miejsce, pomocne słowo,
przyjazne dłonie idących obok.
Łatwiej też z wiarą, że ścieżka nie zboczy,
a pewnie prowadzi dzięki odwadze i pomocy,
która w potrzebie nie zawiedzie.
Ciemność się kończy, gdzie jasność zaczyna
Można narzekać i nic nie robić,
czekać aż samo się za nas zrobi.
Można poszukiwać i znaleźć w sobie,
iskrę, co serce rozgrzeje, wskaże drogę.
Można ją wciąż rozpalać w sobie
i dzielić się tym, co powstanie.
Można odnaleźć światło obok,
w innych odszukać, co idą drogą,
lecz tylko czekać nijak nie można,
bo wtedy serce ciemność ogarnia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz