Poezja
Nawet, jak błąka się po ścieżce niemocy
to
samoistnie się toczy pragnieniem,
które
ponad wszelki wymiar,
słowem
strofy jednoczy każdy skrawek życia.
Zapisane strony wychwycą ten moment
wyśniony,
płynnym
rytmem, pośród słów tysiąca,
światła,
pieśni i tańca z pragnienia serca powstałe,
nadzieją
inspirowane,
by
żyć słowem poezji pisanej.
Poezja,
to nie tylko rymy, nie tylko zabawa,
lecz
słowa ważne, pamięć, rozmowa ciekawa.
Wiersz
przypomina, by pamiętać o tym,
co kiedyś się działo, dla doświadczenia powstało.
To
wiersz śpiewa o życiu, jego dobrej stronie,
dobrym
słowem każdy ból ukoi,
to
wiersz przypomina, nie zapomnij o mnie,
opiewa,
co piękne, opiewa przyrodę,
opowiada
historię i darzy słowem,
które
nie kaleczy, śpiewa, tworzy sonety.
Mówi,
co proza wyrazić nie zdoła,
wiersz
jest tak jak ona,
lecz
rymem, rytmem się para i upiększyć pragnie,
to, co smutne, nijakie, szare dokoła,
co
proza ominie, poezja opowie,
ukarze
poprzez swą wypowiedź.
Poezja,
to Słowo od Boga dane,
bo Bóg mówi poezją
prosto z nieba zesłaną,
poezja podobnie jak muzyka
łączy pokolenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz