Czas wolny, bezpieczny,
regeneruje od środka, łagodzi spojrzenie,
pozwala wsłuchać się w coś więcej,
niż upływające godziny,
tysiące spraw ważnych jeszcze wczoraj .
Pozwala zajrzeć głębiej.
Usłyszeć, jak bije serce, jak krąży myśl.
Usłyszeć i dojrzeć sens, zachwycić się nim,
odróżniać dar jego i piękno .
Patrzeć i widzieć,
słuchać i słyszeć w spokoju,
który wypełnia myślą,
trwa zapisany w pamięci po przyszłość.
Biegnie łagodnie,
gdy pozwolimy mu biec swobodnie,
nie gonić utraconych chwil,
a wsłuchać w nie, odnaleźć cel .
Dojrzeć coś więcej niż przemijanie .
Chwile bywają piękne,
lecz zbyt są krótkie, by nimi żyć.
Ważne są wszystkie,
zebrane w jedno, byłe, obecne
i przyszłe dni, złożone z nich .
Można odnaleźć w nich wiedzę i myśl,
która pozwoli lepiej żyć,
nie tylko dziś, lecz jutro, pojutrze.
Chwile bywają piękne, nie każda jednak,
lecz każda kolejna może być piękna.
Życie nie toczy się chwilą,
a ciągiem ich , nie zdobyczą wypełnione,
a myślą, słowem, uczynkiem spełnionym.
Szkoda przepuścić je między palcami,
w pogoni za sprawą, utraconym czasem,
gdy nie sposób się cofnąć,
powrócić choćby o krok w przeszłość,
na jedną chwilę wcześniej minioną.
Zawsze można zmyć kurz z obuwia
i wolnym być jak na początku.
To jakby powrócić do startu
i z wiedzą nabytą ruszyć po następną.
Szansa niejedna nadarzyć się może,
by dojrzeć sens, spoglądając w dal
i dalej iść, nim trud kolejny stanie na drodze,
który pokonać trzeba będzie w sobie,
by szybciej znikł,
nie zakłócił chwili, czasu bieg.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz