Czasu bieg

Czas wolny, bezpieczny,

regeneruje od środka, łagodzi spojrzenie,

pozwala wsłuchać się w coś więcej,

niż upływające godziny,

tysiące spraw ważnych jeszcze wczoraj .



Pozwala zajrzeć głębiej.

Usłyszeć, jak bije serce, jak krąży myśl.

Usłyszeć i dojrzeć sens, zachwycić się nim,

odróżniać dar jego i piękno .



Patrzeć i widzieć,

słuchać i słyszeć w spokoju,

który wypełnia myślą,

trwa zapisany w pamięci po przyszłość.



Biegnie łagodnie,

gdy pozwolimy mu biec swobodnie,

nie gonić utraconych chwil,

a wsłuchać w nie,  odnaleźć cel .

Dojrzeć coś więcej niż przemijanie .



Chwile bywają piękne,

lecz zbyt są krótkie, by nimi żyć.

Ważne są wszystkie,

zebrane w jedno, byłe, obecne

i przyszłe dni, złożone z nich .

Można odnaleźć w nich wiedzę i myśl,

która pozwoli lepiej żyć,

nie tylko dziś, lecz jutro, pojutrze.



Chwile bywają piękne, nie każda jednak,

lecz każda kolejna może być piękna.

Życie nie toczy się chwilą,

a ciągiem ich , nie zdobyczą wypełnione,

a myślą, słowem, uczynkiem spełnionym.



Szkoda przepuścić je między palcami,

w pogoni za sprawą, utraconym czasem,

gdy nie sposób się cofnąć,

powrócić choćby o krok w przeszłość,

na jedną chwilę wcześniej minioną.



Zawsze  można zmyć kurz z obuwia

i wolnym być jak na początku.

To  jakby powrócić do startu

i z wiedzą nabytą ruszyć po następną.

Szansa niejedna nadarzyć się może,

by dojrzeć sens, spoglądając w dal

i dalej iść, nim trud kolejny stanie na drodze,

który pokonać trzeba będzie w sobie,

by szybciej znikł,

nie zakłócił chwili, czasu bieg.